-
1 dopuścić się
-
2 gwałt
сущ.• жестокость• изнасилование• насилие• рапс• сила• стремительность* * *1) (zgwałcenie) изнасилование2) (przemoc) насилие3) (pośpiech) спех4) (zgiełk) гвалт* * *♂, Р. \gwałtu 1. насилие ň; произвол, беззаконие ň;dokonać (dopuścić się) \gwałtu na kimś изнасиловать кого-л.; 2. разг. неразбериха ž, шум; суматоха ž; narobić \gwałtu o coś поднять шум из-за чего-л.; 3. в знач, нареч. \gwałtem a) (przemocą) насильно;\gwałtет odebrać насильно (силой) отнять;
б) (koniecznie) обязательно, непременно; в) (natychmiast) немедленно;● na \gwałt а) поспешно, немедленно;
б) (koniecznie) обязательно;\gwałtul караул!;
nie ma \gwałtu не к спеху+2. tumult, hałas, harmider
* * *м, Р gwałtu1) наси́лие n; произво́л, беззако́ние ndokonać (dopuścić się) gwałtu na kimś — изнаси́ловать кого́-л.
2) разг. неразбери́ха ż, шум; сумато́ха żnarobić gwałtu o coś — подня́ть шум из-за чего́-л.
3) в знач. нареч. gwałtemа) ( przemocą) наси́льноgwałtem odebrać — наси́льно (си́лой) отня́ть
б) ( koniecznie) обяза́тельно, непреме́ннов) ( natychmiast) неме́дленно•- na gwałt- gwałtu!
- nie ma gwałtuSyn: -
3 gwał|t
m (G gwałtu) 1. (zmuszanie do stosunku) rape C/U- gwałt na kobiecie/nieletniej the rape of a woman/minor- gwałt zbiorowy a gang rape- usiłowanie gwałtu (an) attempted rape- dopuścić się gwałtu to commit (a) rape2. sgt (przemoc) violence- zadać gwałt komuś/czemuś to do violence to sb/sth- gwałt na czyjejś wolności przen. a violation of sb’s freedom3. pot. (pośpiech) haste- zdążymy, po co ten gwałt! what’s all the rush? we’ll make it!- na gwałt potrzebowal pieniędzy he needed money urgently4. (zamieszanie) narobić gwałtu to make a fussThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gwał|t
См. также в других словарях:
pogwałcić — dk VIa, pogwałcićcę, pogwałcićcisz, pogwałcićgwałć, pogwałcićcił, pogwałcićcony pogwałcać ndk I, pogwałcićam, pogwałcićasz, pogwałcićają, pogwałcićaj, pogwałcićał, pogwałcićany «dopuścić się na czymś gwałtu, bezprawia, zadać czemuś gwałt»… … Słownik języka polskiego
rabunek — m III, D. rabuneknku, N. rabuneknkiem; lm M. rabuneknki 1. «bezprawne zabieranie siłą cudzej własności; rabowanie, grabież; kradzież dokonana przy użyciu przemocy lub groźby użycia gwałtu na danej osobie; rozbój» Zuchwały rabunek. Ubezpieczenie… … Słownik języka polskiego
